Szeryfie,
pytanie co uznajemy za racjonalne decyzje polityczne.
Czy są to decyzje, które dają korzyści? To wydaje się dość oczywiste, ale jedźmy dalej.
Czy korzyści traktujemy czysto finansowo czy też bierzemy pod uwagę inne potrzeby? W badaniach socjologicznych większość Rosjan powiedziała, ze zgodziliby się na obniżenie własnego poziomu życia, jeśli dzięki temu wzrośnie potęga państwa. Czy w takim razie racjonalną decyzją władz rosyjskich byłaby podwyżka podatków, by sfinansować np. ekspansję Gazpromu do krajów Azji Środkowej? Jak w tym kontekście ocenić skandynawskie państwo opiekuńcze, które dużo kosztuje, ale które jest przez Skandynawów bardzo wysoko cenione?
Kto ma odnosić korzyści i w jakim stopniu? Czy ważniejsze są korzyści dla grup bardziej produktywnych (np. właściciele MŚP) czy po prostu dla większości? Czy też może racjonalna decyzja to decyzja, która ma dać korzyści podejmującym je i reprezentowanym przez nich grupom interesu?
Czy racjonalną decyzją jest decyzja dająca korzyści w długim czy w krótkim terminie? Na ile racjonalne było oparcie greckiej polityki ekonomicznej o transfery z Unii i tanie kredyty co doprowadziło od lat 70-tych do czterdziestu lat niespotykanej w historii tego kraju prosperity i dobrobytu, ale ich dzieci dziś za to płacą. Podobnie z decyzjami, które utrwaliły zachodnioeuropejskie państwo dobrobytu.
Czy racjonalna decyzja to decyzja podjęta w oparciu o wszystkie dostępne dane czy tylko niektóre? Gdzie kończy się rzetelna analiza danych, a gdzie zaczyna się szum informacyjny, przedłużający proces decyzyjny i generujący koszty?
Jak już to sobie wyjaśnimy, możemy przejść do zastanawiania się czy racjonalne decyzje są możliwe w demokracji
Jakby się ktoś zastanawiał - jestem politologiem z wykształcenia
