Odcinek X - Stephanie B

15.03.2009 (Nd) 12.56 (5515 dni temu)

Dopiero po chwili poznałem przybyszkę – była to Stephanie. Moja dawna wspólniczka w interesach. Długo by opisywać, czym się zajmowaliśmy. Nie mam na to czasu, a wiele osób z naszej grupy jeszcze żyje, dlatego nie chcę tego robić. Mogę tylko powiedzieć, że działaliśmy na pograniczu prawa, czasem przekraczając tą granicę. Właściwie wszyscy dziś są spokojnymi obywatelami, tylko Stephanie przestała używać nazwiska – zostawiła sobie tylko pierwsza jego literę.
Chwilę przyglądaliśmy się sobie nawzajem. Wreszcie kobieta zaczęła:
- Witaj, Joe! Dawno się nie widzieliśmy. Właściwie mogę powiedzieć, ze mnie unikasz. Kiedyś było inaczej. To ja Cię wszystkiego nauczyłam. Mnie to wszystko zawdzięczasz – dodała wskazując na resztki mojego gospodarstwa. – Ale podjąłeś inną decyzję. Odszedłeś.
- Zapomnijmy o tym. Powiedz po co przyjechałaś albo wracaj gdzie chcesz. Nie mam czasu. Muszę odnaleźć rodzinę.
- Robi się ciemno. Jedźmy do miasteczka. Tam ci wszystko wytłumaczę. A twoja rodziną zajmiemy się później.
- Jak śmiesz! – krzyknąłem oburzony. – Sam zdecyduję, co teraz jest najważniejsze!
Ruszyłem w stronę farmy nie czekając na odpowiedz. Stephanie czekała, aż przeszukałem sam zgliszcza. Być może wierzyła, że pozwoli mi to trochę ochłonąć. Cały czas była gdzieś z boku. Wyglądała, jakby wiedziała, że nic tam nie znajdę. Gdy słońce chyliło się ku zachodowi wyruszyliśmy do baru Mary. Choć starałem się unikać dawnego towarzystwa, nie miałem innego wyjścia. W takich chwilach dobrze być z kimś. Nawet jeśli jest to osoba z dość tajemnicza przeszłością.
Bar jak zawsze pełny był ludzi. Mary uwijała się przy podawania trunków, a George Collins kolejny raz opowiadał swoja historyjkę, jak zawsze gromadząc przy tym wierne rzesze. Zajęliśmy stolik w samym rogu. Czując się w pewnym sensie gospodarzem poszedłem coś zamówić.
- Joe, tak mi przykro. – Mary zaczęła. - Twoja farma zaczęła się palić w środku nocy. Wszyscy spali. Obudził nas dźwięk dzwonu. Nie wiemy, kto zaalarmował mieszkańców, ale dzięki tej osobie udało nam się ocalić choć cześć majątku. Wszystko złożone jest u Franka. Zajrzyj do niego później. Mam nadzieję, że nic się nie stało twojej rodzinie?
- Myślałem, że dowiem się tego od ciebie – odezwałem się zaskoczony – Nie mogę ich nigdzie znaleźć. Liczyłem na to, że schronili się w miasteczku.
- Nie ma ich tutaj. Myśleliśmy, że wyjechaliście. To w stylu twojej rodziny – od razu domyśliłem się, że barmanka ma na myśli moja teściową.
- Mama zniknęła kilka tygodni temu. Krótko po tym ja też opuściłem dom. Chciałem odnaleźć pewnego żołnierza…
- Tego, który zaatakował Indian? – wtrąciła.
- Tak…
- Pewnie chciałeś mu podziękować. Bez niego nie wiadomo, co stałoby się z Twoja żoną.
- Więc o tym też wiesz?
Nie spodziewałem się, że informacje rozchodzą się tak szybko. I to bez użycia telegrafu.
- Przychodzący tutaj pochodzą z różnych stron. Dodatkowo, wczoraj odwiedził mnie Frank. Opowiedział mi o wszystkim.
W tym momencie do baru podeszła Stephanie zniecierpliwiona oczekiwaniem. Obie kobiety spojrzały na siebie z wrogością. Nie wiedziałem, o co chodziło. Pewnie jakaś sprawa z przeszłości. Pierwsza opanowała się Mary:
- Jak widzę, nie jesteś sam – powiedziała. Po chwili zwróciła się do mojej towarzyszki - Po tym co zrobiłaś miałaś nigdy więcej nie przychodzić tutaj. Takich spraw się nie zapomina… Jesteś jednak z moim stałym klientem. Tylko dlatego pozwolę ci zostać. W innym wypadku – wynoś się!
Widząc złość na twarzy właścicielki, szybko wróciliśmy do stolika. Stephanie właśnie miała zacząć wyjaśniać cel swego przybycia, gdy do baru wparowała moja teściowa. Od razu skierowała się do stolika przy którym siedziałem. Jak na jeden dzień miałem dość nieoczekiwanych gości.
- Dorobek waszego życia płonie, a ty jak zawsze siedzisz w barze! Dlaczego Diane nie mogła znaleźć sobie lepszego męża. Jesteś… – urwała, a spodziewałem się długich narzekań na mnie. Widocznie spostrzegła Stephanie.
- Proszę, proszę Jenny Tangle… Joe, znalazłeś sobie wspaniałą teściową.
- Nie odzywaj się! – wybuchnęła, po czym nastąpiła seria epitetów, których nie sposób powtórzyć. – A ty chodź. Wiem, kto spalił wasz majątek.

Skąd znały się teściowa Joe i Stephanie B?
1. Stephanie zabiła męża teściowej.
2. Teściowa zabiła męża Stephanie.
3. Teściowa doniosła na Stephanie.