01.04.2012 (Nd) 22.41 (4489 dni temu)

ad 1. tak
ad 2. nie

01.04.2012 (Nd) 22.55 (4489 dni temu)

ponieważ, swojego związku nie uczyniłeś sakramentalnym
trwasz w grzechu, prawdopodobnie nie dostaniesz rozgrzeszenia przy spowiedzi ponieważ nie podejmujesz postanowienia poprawy.
Wiele osób, trwających w konkubinacie ma taki problem.

01.04.2012 (Nd) 23.46 (4489 dni temu)

no ale co jesli slub jest ale tylko cywilny?

02.04.2012 (Pn) 00.06 (4489 dni temu)

z wiarą nie ma nic wspólnego
Nie pobłogosławiłeś swojego związku.
Trwasz w grzechu.

02.04.2012 (Pn) 14.12 (4488 dni temu)

Dziekuje Wam, a w szczególności ister, za wyczerpującą dla mnie odpowiedź. Jest to dla mnie bardzo pomocne.

02.04.2012 (Pn) 16.58 (4488 dni temu)

Masz ślub to nawet jak nie kochasz żony i się z nią kochasz to jest ok,

ale jak nie jesteście małżeństwem ale się kochacie i to przez to dochodzi do zbliżenia, to i tak jesteście grzeszni... Gdzie tu logika?

02.04.2012 (Pn) 17.50 (4488 dni temu)

a co to ma wspólnego z wiarą? To bez urazy czyste doktrynerstwo...

02.04.2012 (Pn) 19.09 (4488 dni temu)

zależy jaka wiara buzz. Nigdzie nie jest napisane, rób to i to bo tylko wtedy możesz wierzyć. Chyba, że jest? I wiara to tylko sposób na wymuszenie posłuszeństwa?

02.04.2012 (Pn) 19.20 (4488 dni temu)

Ale ja chciałbym jeszcze wiedzieć, czy gdzieś jest napisane to, że nie mozna tego i tamtego bo nie bedzie można pozniej zrobic tego czy owego?

Trochę to chore, ja mam ślub cywilny i zona nie może dostać rozgrzeszenia idąc do spowiedzi, a chciała miec spowiedź po smierci babci i dziadka na mszy a tu d..a

I bądź tu mądry człowieku, możesz być wierzący ale nie mieć ślubu i masz kreche u księdza, ale możesz w domu lać żone, chlać w bramie, kraść i zaniedbywać dzieci, ale rozgrzeszenie dostałeś bo jesteś po kościelnym i jestes wzorowy katolik k....

sorki poniosło mnie

02.04.2012 (Pn) 19.40 (4488 dni temu)

Spowiedź, która jest elementem Sakramentu pokuty i pojednania, jak pisała Ister, zakłada całkowite zerwanie z grzesznym życiem, dotychczasowym postępowaniem (patrz Przypowieść o synu marnotrawnym). W przypadku małżeństwa tylko po ślubie cywilnym lub konkubinatu rozgrzeszenia w zasadzie nie udziela się.
Ister pisała o Sakramencie Chorych, "na wypadek śmierci" rozgrzeszenie osoby będące w związkach niesakramentalnych pod zwykłymi warunkami mogą otrzymać.
Istnieje koncepcja tzw. "białego małżeństwa", ale to w młodym wieku osób żyjących w związku niesakramentalnym - raczej jest nierealne.

02.04.2012 (Pn) 20.28 (4488 dni temu)

tacy o których piszesz, raczej do spowiedzi nie chodzą

02.04.2012 (Pn) 22.28 (4488 dni temu)

Masz rację akuku jak najbardziej i cenię sobie bardzo twoje wypowiedzi, ale tym razem nei rozumiem jak to sie ima do tematu

02.04.2012 (Pn) 22.37 (4488 dni temu)

Ja akurat co do księzy mam swoje zdanie niekoniecznie pozytywne ale to juz indywiduum.

Chodzi o to, że ja osobiscie olałbym temat, córke ochrzczę (trochę późno ale cóż) a slub kościelny, no cóż żonie zalezy, mi niekoniecznie.

Stwierdzam, że ta cała otoczka "życia w grzechu" jest ostro naciągnięta na wygodę, potrzebę zarobku księży. Coś na wzór:

"Żyjecie w grzechu bo nie macie slubu ale za 500zł Bóg na Was spojrzy przychylniej"

Mam nadzieję, że nikogo nie urażę swoimi wypowiedziami.

02.04.2012 (Pn) 22.55 (4488 dni temu)

A ja czegoś nie rozumiem. Komunia święta jest częścią obrządku Kościoła Katolickiego, skierowaną z założenia do Katolików, czyli osób wyznających wiarę katolicką. Jest jednym z 7 sakrementów. Podobnie sakramentem jest małżeństwo.
Podczas eucharystii człowiek symbolicznie przyjmuje ciało i krew Chrystusa, dlatego jego serce powinno być czyste, czyli powinien być wolny od grzechów. Ponieważ w pierwszym zdaniu zdefiniowaliśmy, że jest to wiara katolicka więc wolny od grzechów, które uznaje Kościół Katolicki. A Kościół Katolicki za grzech uznaje współżycie bez ślubu (dokładniej za grzech cudzołóstwa).
Dlaczego więc chcecie wyznawać wiarę wybiórczą i uczestniczyć w komunii nie uznając jednocześnie innego sakramentu za wystarczająco ważny?

02.04.2012 (Pn) 23.38 (4488 dni temu)

No cóż- jak dla mnie dyskusja jest pozbawiona większego sensu.
Zasada jest prosta: albo jesteś katolikiem i postępujesz jak katolik, albo NIE jesteś katolikiem i robisz co uważasz.

Jeżeli jesteś katolikiem- nie ma dyskusji, masz robić to, co twoja religia od ciebie wymaga- kropka. Powinieneś wierzyć, że ma to sens. Nie robisz tego- automatycznie nie jesteś katolikiem, lub jesteś katolikiem żyjącym w grzechu.

Jeśli nie jesteś katolikiem - to po co masz brać ślub? po to, żeby ochrzcić dziecko? żeby wpoić mu coś w co sam nie wierzysz? Głupie to i niewykonalne. Jeśli jesteś katolikiem żyjącym w grzechu - twoją powinnością jest aby się z niego wyswobodzić.

Wszystko sprowadza się więc do pytania TYLKO jednego: czy jesteś katolikiem, czy nie? Nie można zjeść ciastka i mieć ciastko.


I nie wpalatałbym w tę dyskusję wątków typu: kto gorzej postępuje, czy katole czy ateiści. Nie o to chodzi. A że księża bywają s....synami? Dostaną za to nagrodę wartą ich postępków.

ps.
Akukusie- odniosę się do twojego posta (kilka wzwyż). Wyobraź sobie, że są tacy, którzy robią tak jak napisałeś, czyli nie okradają pracodawcy, oddają swoje podwyżki, starają się pomagać bezinteresownie - i są to nie tylko katolicy Ja tak robię i jestem katolikiem, co nie znaczy, że jestem lepszy od innych - to znaczy, że mam obowiązek starać się być lepszym Oczywiście w zamian dostaję "pukanie się w czoło"- ale to przecież nie o to chodzi, prawda?

03.04.2012 (Wt) 00.22 (4488 dni temu)

@galmari
I ja mogę napisać to co ty
Może tylko zmieniłbym od wielu lat na od kilku lat...
Ale reszta się zgadza...

@akukuu
Taka kobieta może też spróbować uzyskać unieważnienie małżeństwa - bo gdy ktoś tak traktuje żonę to można się zastanowić czy był zawarty jak należy... Niestety nie dam gwarancji, że się uda, ale...

@dragomir
Bardzo trafnie to ująłeś.

03.04.2012 (Wt) 17.56 (4487 dni temu)

Zrobil sie ciekawy watek

Zeby nie bylo - to co dalej napisze nie ma nikogo przekonac do naglego "nawrocenia". W 100% szanuje kazda decyzje i nie traktuje bikogo gorzej (ani lepiej) dlatego ze nie wierzy (dlatego ze wierzy tez nie). To co napisze ponizej moze niektorych skloni do refleksji, ale chodzi mi raczej o refleksje nad rola ksiezy i kk w zyciu katolika, a nie wiara sama w sobie (z jednym malym ale)

Coz, zaczne od tego, ze swego czasu sam odszedlem bardzo daleko zarowno od kk, jak i od wiary. Praktycznie moje podejscie do Boga bylo mniej wiecej taki: jest sobie taki gosc, Bog. On mi nie przeszkadza i ja Jemu tez nie. W sumie jakby Go nie bylo, to nic by sie nie stalo, ale skoro jest, to niech sobie bedzie.
Podejscie do kk to juz w ogole bylo dno. Zaszło kilka rzeczy, ktore sprawily, ze uznawalem ksiezy (wszystkich) za kompletnych idiotow, pazernych i zaklamanych.
I poznalem Dziewczyne.
Osobe gleboko wierzaca, absolutnie ufajaca Bogu. Odwolujaca sie do niego w chwilach zwatpienia, troski, ale takze przy waznych decyzjach. Ona powoli zaczela na nowo wprowadzac mnie w swiat wiary. Pomalu zrozumialem, ze wiara to nie slepe godzenie sie na kazde widzimisie księdza, to przede wszystkim lacznoac z Bogiem, w ktorej ksiadz ma pomagac. Kiedy po dlugiej przerwie przystepowalem do spowiedzi, mialem szczescie (coz, dzis wierze, ze to nie byla kwestia szczescia). Otoz poszedlem do zupelnie przypakowego ksiedza, ktory nie patrzyl na mnie jak na strasznego grzesznika bo od kilku lat nie bylem w kosciele (takich ksiezy tez co jakis czas - o wiele za czesto! - spotykam), ale jak zblakana owce z przypowiesci o pasterzu. Ten ksiadz rozmawial ze mna o przyczynach mojego odejscia od wiary i powiedzial mi kilka waznych rzecz (szczegolnie dwie):
- w kogo wierzysz? Ksiedza-czlowieka, czy Boga?
- ksieza sa tylko ludzmi. Jak wszyscy ludzie maja wolna wole i jak wszyscy ludzie czasem grzesza. Oczywiscie, podswiadomie oczekujemy, ze ksiadz bedzie kims wyjatkowo dobrym, bo "reprezentuje" Boga. Ale to nieprawda. Ksieza to zwykli ludzie jak kazdy z nas. Sa wsrod nich ludzie dobrzy i sk.......syny.
Dlatego opowiedzialem o ksiedzu oburzajacym sie na sugestie, ze brak pieniedzy moze byc przeszkoda w komunii z Bogiem i w sakramencie jakim jest malzenstwo.

Nie godzmy sie na postepowanie ksiezy ksiedza niegodne. Nic i nikt (a juz na pewno nie Bog) nie broni nam isc do innego ksiedza.

Dodam jeszcze, ze w Lodzi u jezuitow odbywaja sie specjalne msze dla zwiazkow niesakramentalnych.

Zeby nie bylo - sam swiety nie jestem. Ale to temat na osobnego posta (a propos zachowania w stosunku do zony).

03.04.2012 (Wt) 20.23 (4487 dni temu)

Muszę przyznać, że z duzym zaciekawieniem czytam Twoje wypowiedzi. Jest coś fajnego w tym co piszesz. Wierzysz w Boga a nie w "księdza-człowieka". Może rzeczywiście podejście dużej liczby ludzi wyobrażających sobie, że ksiądz powinien być wzorem i bezbłednym, bezgrzesznym wysłannikiem Boga na ziemii, który skoro już został księdzem powinien zyc w ubóstwie, celibacie, abstynencji itd, jest błędne.

Zeszliśmy z tematu wątku ale to może i dobrze, bo temat wydaje mi się wyczerpany w tej kwestii, ale rozwinęła się ciekawa rozmowa.

Ktoś pisał wcześniej, nie pamiętam chyba Dragomir, że albo sie jest katolikiem w pełni wiary albo nie jest i ma racje, katolik to w sumie nie jest tytuł z urzędu tylko odzwierciedlenie Twojej wiary. Nie wiem jak moge nazwac siebie? Do kościoła nie chodzę bo nie czuję takiej potrzeby, za księżmi nie przepadam w sumie sam nie wiem dlaczego tak ich wrzucam do jednego worka, wiem, że sa zarówno Ci z powołania jak i ci, którzy na koloratce chcą się dobrze ustawić w życiu. Mam uprzedzenia, gdyż jeden ksiądz kilka lat temu zabił mojego kolegę ale to już inny temat.

Jest jednak coś co sprawia, że czuję, że jest jakaś siła wyższa, Bóg? Nazwijmy tą siłę Bogiem. W wielu momentach w zyciu zwracam się w jakis skryty sposób do Niego. Jednak nie potrzebuje do tego całej tej "Watykańskochrześcijańskokatolickokościelnoprawnej" otoczki.

Kiedyś usłyszałem od kogoś, że nie postepuje jak katolik, że jestem przez to niewierzący, że "nie pójdę do nieba". Nie wiem czy mi na tym szczególnie zależy, ja po prostu chcę zyć zgodnie ze swoim sumeniem, być miłym i pomocnym dla ludzi, kochającym swoją rodzinę przyjaciół i innych ludzi człowiekiem, który chce widziec uśmiech na twarzach innych.

...a czy jestem katolikiem? Czy w oczach księdza jestem grzesznikiem? Czy jestem mniej wart od innych? być może.

03.04.2012 (Wt) 21.01 (4487 dni temu)

Ister: Zgadzam się z Tobą - ostatecznie rozliczy Bóg

Czy nie uważasz, że ktoś kto szczerze się stara postępować dobrze w stosunku do innych ludzi nie ze strachu przed wyimaginowanym Piekłem, nie z powodu nagrody w postaci wirtualnego Nieba, nie żeby żyć w zgodzie z aktualnie dominującym Bogiem w okolicy gdzie się urodził i żyje tylko dlatego bo uważa, że to jest w porządku jest bardziej dojrzały emocjonalnie i jest mniejsza szansa, że zmieni swój światopogląd w wyniku wpływu innych osób ?
Argumentuję to tym, że skoro ktoś wierzy w jedną rzecz, którą może poczuć tylko poprzez wyobraźnię to łatwiej może uwierzyć w inną wirtualną rzecz niż osoba, która w wirtualne rzeczy z definicji nie wierzy .

Moim celem nie było obrażenie kogoś lub sprawienie żeby ktoś się źle poczuł.

03.04.2012 (Wt) 21.43 (4487 dni temu)

"Nie wiem dlaczego uważasz, że katolicy uznają osoby innej wiary za coś gorszego."

Nie uważam tak, może moje wypowiedzi tak zabrzmiały. Uważam, że co niektórzy uważają, że jak nie spełniasz pewnych norm w tym wypadku norm katolickich to jesteś kimś niższej kategorii. Teraz jest coraz więcej tolerancji ale jak przypomnę sobie czasy choćby 10 lat wstecz było to bardzo widoczne.

do tej pory sa przyklady wręcz dla mnie niezrozumiałe

Mojej kuzynki syn dostał w szkole nieodpowiednie zachowanie za to, że nie był na rekolekcjach :/ czyż to nie jest chore?

Trochę zboczyłem z tematu. Wiara wiarą, ksiądz księdzem, ludzie ludźmi. Powtarzam, nie uważam, że katolicy uważają "niekatolików" za coś gorszego bo jest to zbyt generalnie ujęte. Uważam, że zdarzają się ludzie, którzy mają takie podejście.