Wilmington

09.04.2007 (Pn) 13.12 (6250 dni temu)

W poście tym chcialem przybliżyć nieco historii związanej z jednym z miast, w którym liczna społeczność farmersów ma możliwość spróbowania swoich sił, na warsztat jako pierwsze poszło Wilmington, życzę wszystkim miłego czytania:

Wilmington, hrabstwo: New Hanover, stan: Karolina Północna


Początki

Nieudolne próby zasiedlenie regionu nazywanego ówcześnie Przylądkiem Strachu (Cape Fear) wzmiankuje się na rok 1600, jednak tak naprawdę udało się tego dokonać dopiero osadnikom angielskim na przestrzeni lat 20-ych XVIII stulecia. Miasto Wilmington zostało założone w roku 1739. Pierwsi osadnicy przybyli do tego regionu z Południowej Karoliny oraz Barbadosu. Właściciele ziemscy w krótkim czasie sprowadzili tu niewolników, którzy na długie lata stali się podstawową siłą roboczą południowych stanów. Obszar porośnięty był ogromnymi połaciami lasów co przyczyniło się do tego, iż przemysł drzewny stał się główną gałęzią gospodarki tego regionu, taki stan utrzymywał się przez cały wiek XVIII i większą część XIX wieku. W okresie Amerykańskiej Rewolucji główną siłą napędową regionu oprócz wspomnianego przemysłu drzewnego stały się również składy towarowe oparte na handlu morskim.

Okres Wojny Secesyjnej (1861-65)

Podczas wojny secesyjnej, Wilmington stało się jednym z najważniejszych punktów dostaw dla wojsk Konfederacji. Handlowano wówczas głównie bawełną oraz tytoniem, które najczęściej wymieniano na amunicję, ubrania czy produkty żywnościowe. Port zaopatrywał w żywność głównie południowe stany oraz siły generała Roberta E. Lee stacjonujące w Virginii. Handel opierał się w głównej mierze na przemycie. Przybywające z niezbędnymi dla południowców towarami brytyjskie statki często musiały walczyć z jankeską flotą, która blokowała porty należące do Konfederatów. Bazami wypadowymi przemytników przybywających do Wilmington były kolonie brytyjskie, głównie Bermudy, Bahamy czy Nowa Szkocja. W momencie gdy Unia ogłosiła, iż każdego złapanego brytyjskiego "pirata" czeka stryczek, sytuacja diametrialnie się zmieniła i zmusiła "piratów" do pływania pod banderami wojsk Konfederacji czy przeładunku niezbędnych towarów na pełnym morzu.

Po upadku Norfolku w stanie Virginia w maju 1862 roku, ranga Wilmington znacznie wzrosła. Miasto stało się głównym portem południowców mającym bezpośrednie połączenie z Oceanem Atlantyckim. Z uwagi na fakt, iż silnie ufortyfikowany port Wilmington zaciekle bronił atlantyckiego wybrzeża przed zakusami wojsk północy, Jankesi musieli się w końcu wycofać i obrać inny kierunek swojego uderzenia na południowców, wybrano więc drogę lądową wiodącą przez Charlestwon w Karolinie Południowej. Wilmington opierało się atakom wojsk Unii przez długi czas, głównie dzięki pomocy ważnego dla tego regionu w czasie wojny Fortu Fisher. Port Wilmington został zdobyty przez wojska Unii tylko raz miało to miejsce w lutym 1865 roku, stało się to mniej więcej w miesiąc po zdobyciu przez Jankesów Fortu Fisher, port wówczas zamknięto.

Powstanie z 1898 roku

W listopadzie 1898 roku Wilmington stało się sceną bestialskiego ataku przeprowadzonego przez zorganizowaną grupę złożoną z białych obywateli miasta na wydawnictwo afroamerykańskiej gazety "The Daily Record", była to odpowiedz na tekst Alexa Manlego jaki ukazał się w w/w dzienniku, który jak określono znieważał białe kobiety. Po spaleniu budynku, tłuszcza ruszyła w kierunku północnych dzielnic miasta mordując napotkanych afroamerykanów, bilans ofiar nie jest znany, setki czarnych obywateli uciekły wówczas z Wilmington. Ciekawostką jest fakt, iż żaden biały nie zginął podczas potyczek.

W tym samym czasie burmistrz miasta wywodzący się z partii Republikańskiej jak i cała rada miejska została zmuszona do podania się do dymisji. Nowym burmistrzem miasta obwołano przywódcę zamieszek, co oznaczało zamach stanu na istniejący porządek rzeczy. Wydarzenia w Wilmington (największym mieście stanu w tamtym okresie) przyczyniły się do przejęcia kontroli w całej Karolinie Północnej przez Partię Demokratyczną.

Czasy współczesne ...

W 2006 roku w związku z zamieszkami na tle rasowym powołano komisję, która miała przygotować kompletny raport na temat wydarzeń w Wilmington z 1898 roku. W skład komisji wchodziło 13 komisarzy powołanych przez organ ustawodawczy, gubernator stanu Karolina Północna, burmistrz Wilmington oraz rada miejska, wszelką pomocą powołanej komisji służyć miał również Departament Karoliny Północnej ds. Kultury i Bogactw Naturalnych. Niniejszy raport w szczególności miał na celu uchronienie społecznośći amerykańskiej przed podobnymi wypadkami w przyszłości.